राजीव मासरूळकर : पाच गझला

१.
करी राजकारण , मनी मोह ल्याले
लकी ड्रॉ , लिलावावरी देश चाले !

लवे , हात जोडे , बसे वाकळीवर
बघा ते खजीना लुटायास आले !

मते मोजुनी जे खिसा ओतताती
कळो ते जगाला विकाया निघाले !

समाजाप्रती ना कुणा काज चिंंता
खरे कार्यकर्ते तळाशी बुडाले !

खिळे नोकरांना विळे पामरांना
सग्यासोयऱ्‍यांना मिळे लांब भाले !

नको खंत राजीव मांडू विरोधी
तुला देशद्रोही ठरवतील साले !

२.
कोणीही वैरी नाही, कोणीही जिवलग नाही
या श्वासांमध्ये माझ्या थोडीही लगबग नाही

आभाळ निळ्या बुरख्याचे लपवून उन्हाळे बसले
अन् पृथ्वी पंखांखाली घेईल असे खग नाही

श्वासांच्या पैलतिरावर अंधार पसरला आहे
हृदयाची धक् धक् नाही, पैशांची झगमग नाही

बापाच्या डोळ्यांमध्ये हर्षाने आले पाणी
जन्मात एवढे हळवे मज दिसलेले ढग नाही

चल, एक नवे जग शोधू, माणूस जगवण्यासाठी
हे देवधर्मजातींचे जगण्यालायक जग नाही!

३.
झगडून वादळांशी जगणे अनंत आहे
हे गाव वेदनांचे मजला पसंत आहे !

संकल्पना जगाच्या आता किती बदलल्या
सगळे करून बसला , तो पुण्यवंत आहे !

सांगा कुठेय वस्ती त्या मुक्त पाखरांची ?
शोधात मी सुखाच्या फिरतो दिगंत आहे !

दिसतात आज सारे बाबा पिसाटलेले
भांडून सांगती की हो मीच संत आहे !

वाटा जुन्याच मिळती साऱ्‍या नव्या पिढ्यांना
ग्रीष्मासही म्हणवती , सुंदर वसंत आहे !

जिवनाकडून आता उरल्या न फार आशा
ती भेटलीच नाही , इतकीच खंत आहे !

जखमा तनामनाच्या ठसठस करून छळती
तितकेच वाटते मी आहे , जिवंत आहे !

जगतो कसाबसा तू वळवळ करून"राजू"
कसली गझल ? जगाला तू शब्दजंत आहे !

४.
दिसे चेहरा ना निडर माणसाचा
कसा देव व्हावा अमर, माणसाचा?

जरी दु:ख शाश्वत, तरी ही अपेक्षा
असो नित्य हसरा अधर माणसाचा

असे बीज पेरू, असे पीक घेऊ
जमीनीस यावा बहर माणसाचा

करू लागलो उत्खनन मी स्वत:चे
दिसू लागला मज पदर माणसाचा

जिथे आठवे स्वार्थहेतूच तेथे
पडे माणसाला विसर माणसाचा

इथे पेटलेली........ भुकेचीच होळी
जळू विकृती द्या: गजर माणसाचा

असा रंग खेळू धुलीवंदनाला
हरेकास यावा कलर माणसाचा

५.
थकले विटले असाल दिनभर, झोपा आता
ओढून घ्या दु:खाची चादर, झोपा आता

रातपावले भूरळ घालती भरबाजारी
आयुष्यच बाजारू खेटर.... झोपा आता!

स्वप्नांचा धुरळा झालेला बघता दिवसा
सुख स्वप्नांचे भोगा मनभर, झोपा आता!

यंत्रालाही हवीच थोडीशी विश्रांती
यंत्र न होतो तोच खरा नर, झोपा आता!

आभाळाला लख्ख लगडल्या लाख चांदण्या
एक चांदणी तुम्हास सादर.... झोपा आता!

मरमर मरमर मरता फिरता कितीक वाटा..
मरणे अंती एक धरोहर.... झोपा आता!!

- राजीव मासरूळकर