मनिषा नाईक : पाच गझला

१.

तशी होते बरी मुलगी, तुला भेटायच्या आधी
मला होती कुठे व्याधी, तुला भेटायच्या आधी 

मनाच्या सागराला बांध असतो घातलेला पण
पुन्हा येते नवी भरती, तुला भेटायच्या आधी 

ऋतू आला तसा गेला, कधी मी खंत ना केली
मनाला पालवी फुटली, तुला भेटायच्या आधी 

कधी श्रुंगार नव्हता मी, मनापासून केला,पण      
गुलाबी नेसली साडी, तुला भेटायच्या आधी  

तसा स्वीकारला होता, रुढींचा पिंजरा मीही    
उडाले मुक्त आकाशी, तुला भेटायच्या आधी 

ऋतूंची हाक एखादी, कधी मी ऐकली नाही
पुन्हा सलगी वसंताची, तुला भेटायच्या आधी 

कधी हातात घ्यावे तू, कधी ओठास लावावे    
जिवाची बासरी केली, तुला भेटायच्या आधी   

स्वत:ला रोज आता मी, नव्याने भेटते आहे
मला ठाऊक नव्हते मी, तुला भेटायच्या आधी 

जरी नाते तुझे माझे, पुढे आयुष्यभर आहे
तरी डोळ्यात का पाणी, तुला भेटायच्या आधी 

२.

रंग चटक्याने खुलू दे
जन्म पळसाचा मिळू दे 

कोण माझे,मी कुणाची ?
एवढे कोडे सुटू दे 

ओंडकेही दूर गेले
पूर आता ओसरू दे 

मी निघालेल्या दिशेला
ध्येय त्याला सापडू दे 

दूर नाही फारशी मी
हाक थोडीशी हळू दे 

घे वसंताचे बहर तू
पानगळतीचा ऋतू दे 

संकटे तू दे कितीही
थांब...आधी, सावरु दे 

मी शिखर चढणार आहे
एकदा पण, धडपडू दे 

भृंग तू होवून यावे
पाकळ्या माझ्या मिटू दे 

बांधले मी छान घरटे
फक्त मन तेथे रमू दे 

मी कुठे शिकले धडे पण
सारखे अनुभव कटू दे 

घे परीक्षा पाहिजे ती
प्रश्न सुटणारे असू दे 

शोध माझा संपला पण...
जे मिळाले ते टिकू दे 

३.

कळू नये कधी कुणास गुंतले तुझ्यात मी
म्हणून ठेवते तुला मनातल्या मनात मी...

मिळायला हवी तिथे अखंड सावली तुला
म्हणून राहते उभी दुपारच्या उन्हात मी...

चुकून अंगणात जर दिलास एक कोपरा
फुलून ओघळेनही बनून पारिजात मी... 

कधीच वेदना व्यथा तुला नको कळायला
म्हणून सांगते हसून "आजही सुखात मी"
 
जसा उन्हात गारवा तसाच भेट तू मला
लपेट मग धुके जरा भिजेन त्या दवात मी...

मिळेल का तुला कधी निरोप फक्त एवढा
जपून एक ठेवला गुलाब पुस्तकात मी... 

जसा फुलून मोगरा तसाच भासतोस तू
मिठीत दरवळेन की बुडेन अत्तरात मी...

चुकून शोधलेस तर लगेच सापडेल घर
म्हणून आजही इथेच राहते पुण्यात मी... 

 बनून राधिका कधी इथेच जन्म घेतला
पुन्हा तुलाच भेटले किती युगा युगात मी 

४.

लाटेशी मी खेळत नाही
घर वाळूचे बांधत नाही 

सुचले नाही तिला बोलणे
तो पण काही बोलत नाही

नियतीला पेपर लिहिताना
खाडाखोडी चालत नाही  

असतो जेव्हा वेळ रिकामा
फोन तुझा का लागत नाही

शुष्क मनाच्या मातीवरती
काही काही उगवत नाही 

जळता जळता चिता सांगते
कुणी शेवटी सोबत नाही 

आता आपण विचार बदलू
बाकी काही बदलत नाही 

सांग मला जे मनात आहे
जमेल तुला का जमत नाही 

फार आठवत नसते त्याला
ती काहीही विसरत नाही 

वेळ नेमकी निघून जाते
संधी सुद्धा थांबत नाही  

एक मिळू दे आनंदी क्षण
दुसरे काही मागत नाही 

५.

अचानक हाक जेव्हा आतली मी ऐकली
मला बाहेरची दुनिया बनावट वाटली

चला शोधू नवे रस्ते पुन्हा आपापले
इथे रेंगाळण्याची कारणेही संपली

तुझ्या माझ्यात अंतर फार वाढू लागले
अताशा भेट सुद्धा होत नाही आपली  

घराच्या आतली ती रीत आधी मोडली
मुलीला आणलेली ओढ़णी मी फाडली

नको ढवळायला माझ्या मनाची शांतता
तुझी मैफिल खरेतर याचसाठी टाळली

मला प्रेमात पडल्यासारखी ती वाटली
तुझ्या शेजारची मुलगी अचानक लाजली

सुखादुःखात पण शेजार होता सोबती
किती श्रीमंत होती माणसे गावातली

उगाचच होत गेली बातमी त्याची पुढे
खरेतर गोष्ट होती आपल्या दोघातली

प्रवाही होत गेली मग 'मनी' आयुष्यभर
तिने आधी स्वतःची वाट होती शोधली

- मनिषा नाईक